Olbrzym rzymski to prawdziwy olbrzym wśród gołębi – dorosłe samce ważą około jednego kg, a rozpiętość ich skrzydeł sięga jednego metra.

Olbrzym rzymski to gołąb masywny, o długim, lekko skłaniającym się tyłowi korpusie. Jego głowa jest duża, choć proporcjonalna do tułowia, szeroka, o dobrze zaokrąglonym tyle i wypukłym czole. Ozdoby z piór nie występują. Tęczówki oczu powinny być perłowe u wszystkich odmian, obwódki powiekowe dobrze rozwinięte, karminowoczerwone, dziób czerwony, rogowy lub jasny, zależnie od ubarwienia ciała. Szyja silna, niezbyt długa, dobrze osadzona, o ładnie wyciętym podgardlu. Pierś szeroka, dobrze rozwinięta, lekko uniesiona do góry. Plecy szerokie, lekko spadziste. Skrzydła długie, noszone na ogonie, nie mogą dotykać ziemi. U większości ras skrzydła powinny dokładnie zakrywać grzbiet, u olbrzymów rzymskich nie jest to wymagane. Ogon długi i szeroki, nie ma prawa dotykać ziemi. Nogi raczej krótkie, silne, o nieopierzonych skokach i palcach.

Podobnie jak u większości gołębi olbrzymów, także u tej rasy nie występuje wiele odmian barwnych. Najczęściej hodowane są olbrzymy rzymskie w odmianie niebieskiej, czarnej, czerwonej, żółtej i białej oraz z brązowymi pasami. Występują też osobniki z wzorem rysunku przypominającym srokę oraz plamiste w wymienionych wyżej kolorach.